De titel verraadt het al, mijn dagen in Newton, Kansas zijn echt geteld.. Maar zoals ik hier zo'n beetje elke dag hoor ''it's not a goodbye''. Ik weet niet of dit me echt beter laat voelen over dat ik zondag toch echt in het vliegtuig richting Nederland zit, maar goed. Aan de ene kant heb ik er echt heel veel zin in om weer naar Nederland te gaan. Maar aan de andere kant moet ik echt heel veel achter laten!

Twee weken geleden waren mijn ouders hier en heb ik ze mijn tweede thuis laten zien. Het weerzien was voor mij echt heel gek, zomaar mijn Amerikaanse leventje gemixt met mijn Nederlandse. Gelukkig hebben zowel mijn Amerikaanse familie als mijn Nederlandse een hele leuke tijd gehad, en konden we allemaal gezellig overweg. Vooral Jens en Addison hadden het erg leuk. Ook hebben ze mijn graduation mee kunnen maken. Wat echt een big deal is overigens. Ja ja, ik mocht die hoed ook in de lucht gooien en het is net zoals in de films.

De laatste weken heb ik vooral veel afscheid genomen van mensen en genoten van de typisch Amerikaanse dingen. En ja, sommige tradities gaan mee terug naar Nederland, je bent gewaarschuwd.

Ik moet ook zeggen dat even leuk een blog bij houden is wel wat makkelijker gezegd dan gedaan. Sorry, ik heb het geprobeerd. Ook mag ik volgens mij terug in Nederland op d-tjes en t-tjes les, want ik ben het echt helemaal kwijt.

Dit was het dan, maandag 1 juni ben ik toch echt weer terug. Na precies 10 maanden zeg ik the land of the free goodbye and see you later. Eerst een zomer genieten, en dan op naar het volgende avontuur. Naar de NHTV in Breda voor international tourism management.

Manon